Vooreerst wil ik iedereen bedanken voor de vele lieve berichten en felicitaties. Ik heb nog niet de tijd gehad om iedereen individueel terug te mailen (onze miss zit nog niet zo graag voor de computer), maar bij deze wil ik graag laten weten dat jullie e-mails en comments heel erg gewaardeerd worden.
Ik wist bovendien niet dat onze blog zo'n hoge kijkcijfers had. Dit drijft de druk voor interessante posts natuurlijk een beetje op... Marc en ik hebben besloten om er geen exclusieve babyblog van te maken, we blijven dus schrijven over ons leven hier, al zal Caitlin natuurlijk haar (prominent) plaatsje in de verhalen krijgen.
Maar vandaag toch nog 1 post uitsluitend over ons meisje.
Ze is nu 1 week en 3 dagen oud en ik kan niet geloven hoeveel ze al veranderd is. Sinds vrijdag is ze thuis en we hebben zo stilletjes aan een routine opgebouwd met ons drietjes. Ik weet dat ik bevooroordeeld ben, maar het moet gezegd, ze is ontzettend lief en makkelijk, slaapt zeer goed, eet redelijk goed (als ze daar zin in heeft) maar heeft ook een eigen willetje (van wie zou ze dat hebben?) en kan zich ontzettend kwaad maken, liefst 's nachts of in bad. Ze balt dan haar vuisten, wordt knalrood en brult de buren wakker. Ze reageert ook nog steeds op haar "codenaam" Charlie. En als ik engels met haar spreek doet ze alsof ze me niet hoort, maar nederlands doet wonderen. De stem van Marc trouwens ook...ze wordt dan onmiddellijk doodstil en luistert aandachtig, zelfs als hij het over de spelers van Manchester United heeft. Dat belooft...
Ik neem 3 maanden zwangerschapsverlof (de norm in Amerika is 6 weken, dus je kan je inbeelden hoe gechoqueerd mijn collegas over 12 weken waren) en we komen rond mid april naar Belgie om kleine Caitlin voor te stellen aan familie en vrienden. Maar ondertussen geniet ik van elke seconde met ons meisje en leren we elkaar iedere dag beter kennen.
Gisteren hebben we meteen ook onze eerste uitstap gemaakt: naar de Giant (de plaatselijke GB) en de bank. Caitlin heeft in de supermarkt alle harten gestolen. Mensen worden altijd heel blij om babietjes te zien, dat heb ik nu wel begrepen. Al heb ik het er toch een beetje moeilijk mee dat vreemden haar per se willen aanraken...ze is nog zo piepklein. Dat de kassierster haar een lieve aai over de wang gaf, tot daar aan toe (alhoewel, ik weet niet wat die mevrouw daarvoor allemaal in haar handen heeft gehad), maar mijn hart stond heel even stil toen ze met mijn boodschappenkar -met Caitlin erin- wegliep (echt waar!) om mijn meisje aan haar collegas te gaan tonen... We zijn daarna snel terug naar huis gegaan ;o)
We zijn ontzettend dankbaar en dolgelukkig met zo'n perfect dochtertje. Ik word nog steeds heel emotioneel als ik aan haar denk, als ze mijn vinger vastgrijpt en niet wil loslaten, wanneer ze stil wordt als ik haar tegen me aandruk en als ik haar en Marc samen zie... Kleine miss Caitlin heeft onze harten gestolen. Wat een heerlijk gevoel.
2 opmerkingen:
Lieve miss Caitlin heeft niet enkel de harten van jullie, ouders, doen smelten maar van ieder die deze blog bezoekt vermoed ik.
Zelf heb ik ondertussen 2 tieners (13 en bijna 17)doch mijn hart smelt ook nog steeds weg als ik zulks een wolk van een baby zie.
Laat in ieder geval weten wanneer jullie juist in België zijn. Ik kan het niet genoeg zeggen maar geniet, geniet, geniet van deze momenten. Elke dag veranderd Caitlin een klein beetje. Leef en neem het mooie aangename gevoel volledig in je op want er gaat een tijd zijn dat je met veel heimwee aan deze tijd gaat terugdenken.
Het gaat immers allemaal zo snel.
Geniet van jullie Caitlin.
Hey Marc en Siri, wij betrappen ons er regelmatig op dat ons Lila de blog volledig heeft overgenomen. Ik rekende op Joeri om af en toe een meer algemeen duidend bericht te posten maar helaas pindakaas hij laat het volledig in mijn weerloze handen dus voor ik het weet gaat het weer over Lila;) Geniet van jullie pracht exemplaartje, ze lijkt enorm op Marc vind ik, net zoals ons Lila'tje een mooie versie van hare papa is;) Veel liefs
Tina en Co
Een reactie posten